اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۸

با هر که دمی نشست و برخاست کنی

باید که ازو هزار درخواست کنی

گربر سر عرش سوی فرش آیی باز

تا مشرب خود بمشربش راست کنی