اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶۱

یارب تو خداوندی و ما بنده همه

رحمی، که ز کرده ایم شرمنده همه

ما را تو مراد اگر نبخشی که دهد

بخشنده تویی و جز تو خواهند همه