اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۲۲

اهلی ز توفیق بد تبرا میکن

از خلق ببر بحق تولا میکن

چون معرکه جهان بلا انگیزست

بنشین بکناری و تماشام میکن