اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۹

از نرگس مخمور تو من مست دلم

وز زلف چو زنجیر تو پا بست دلم

تا بر گل وصلت نرسد دست امید

از خار غم تو بگسلد دست و دلم