اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۴

عمریست که بهر کام دارم ناکام

از شام نظر به صبح و از صبح به شام

هر چند که عمر من به ناکام گذشت

بگذشت بنا امیدیم عمر تمام