اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۵

تا سر بودم سر جوانان دارم

تا جان بودم هوای جانان دارم

حال دل من گو همه کس فاش بدان

من عاشقم از کسی چه پنهان دارم