اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۹

در بند کسی فتاده از سادگیم

کاندیشه نمی‌رسد به آزادگیم

عمریست که در چه غم دو رود دراز

می‌افتم و همچنان در افتادگیم