اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۰

ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم

کز بودن خود همیشه محزون باشیم

چون بخت نریخت خون ما در قدمت

باری کم از آن که غرقه خون باشیم