اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۷

گه در طلب عیش و سروری بودیم

گه در پی خلوت و حضوری بودیم

آخر نه بدین کشید کار و نه بدان

ما خود همه سودا و غروری بودیم