اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۶

من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال

ور هم برسم کجا رسم باری حال

صد ساله حیات من شد ازهجر تلف

جبر همه چون شود بیکروز وصال