اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۳

آدم به کریوه ایست در راه فلک

شیبش درک و فراز معراج ملک

عقلش سوی معراج کشد لیک بسعی

آسان بردش نفس و طبیعت بدرک