اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۱

برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف

کین رمز کسی نیابد الا دل صاف

آن نور که طوف کعبه را شوق دلست

گر با تو بود کند تو را کعبه طواف