اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹۶

یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر

درمانده مساز بنده پیر فقیر

عمرم همه خوش گذشت و این باقی عمر

بر سستی حالم از کرم سخت مگیر