اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۸۹

ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار

تا باده بود ز دست فرصت مگذار

با علت پیریت طبیعت چکند

می در کش و علت طبیعت مگذار