اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۷

انوار فرشته از فلک میتابد

جز کور دلی بر عدمش نشتابد

کوری که بدست و پا بیابد همه چیز

نقشی که در آیینه بود چون یا بد؟