اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۶

زنهار مگو فرشته امکان نبود

کین نکته بجز خلاف ایمان نبود

جان است ملک ز دیده دل طلبش

کین چشم تو جای جلوه جان نبود