اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۱

هر جانوری که در جهان باشد و بود

سر سوی زمینش بقیام است و قعود

انسان که چنین جانوری سر بهواست

از بهر شکست گردن اوست سجود