اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۷

ما را ز حسین تشنه چون یاد آید

از هر بن مو هزار فریاد آید

آیا فلک این تحملش بود کزو

بر آل علی اینهمه بیداد آید