اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۰

پروانه تر از شمع روشن طلبد

موسی ز چراغ نخل ایمن طلبد

نقد تو برون ز گنج دل نیست ولی

از دل طلبم من و دل از من طلبد