اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۶

من نقد درستم نه مس روی اندود

وین نقد گر امتحان کنی دارد سود

گر بر محکش زنی همانست که هست

گر بشکنیش همان درستست که بود