اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۱

دست تو بشاهدان عالم نرسد

ورهم برسد زور وزرت هم نرسد

قانع بیکی اگر شوی جمله تر است

ور جمله طلب کنی بجز غم نرسد