اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۹

خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود

کز زن گذرد فرد و جهان گرد بود

گر زن نکنی فرد شوی ای فرزند

فرزند که زن نباشدش فرد بود