اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۷

آدم که بعشق محرم یار بود

در احسن تقویم سزاوار بود

هر گه که بشهوت آید از عشق فرو

در اسفل سافلین گرفتار بود