اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۴

سهل است که مرد گوشه یی بگزیند

یا دامن صحبت از جهان برچیند

من بنده آنکسم که از صحبت خلق

برخیزد و کس بغیبتش ننشیند