اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۸

نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود

گر کیسه گشاییش جگر چاک شود

آن زر که بسعی حاصل از خاک شده

چندان نخورد که عاقبت خاک شود