اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۷

خاکی که چو گرد گرد درها گردد

هیهات که سرمه نظرها گردد

سنگ سیهی که زیر پا خاک ره است

لعلی بشود که تاج سرها گردد