اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۴

آنان که بخلق از ره معنی نگرند

کی خلق خدا چو یکدیگر میشمرند

کی باز بود همچو کبوتر بوقار

او گوشت خورد کبوترش گوشت خورند