اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹۱

مستی که ندامت از شرابش باشد

ور ترس خدا دلی کبابش باشد

بهتر ز کسی که مست باشد ز غرور

در سجده حق سری به خوابش باشد