اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۹

هر سخت سخن که تلخگویی دارد

در سینه خلق تخم کین میکارد

زنهار که تخم کین به بیهوده مکار

کاین آخر کار تلخی بار آرد