اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۹

ایسرو سهی هر که هوای تو کند

باید که تحمل جفای تو کند

چون آمده یی بر سر بیمار فراق

چندان بنشین که جان فدای تو کند