اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۲

اهلی که ره علم و هنر میسپرد

خواهد که ز عرش نام او برگذرد

خوش آنکه چو من شود سگ کوی حبیب

تا نام کسش میان مردم نبرد