اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۰

کس نیست که کشته ایماه نشد

روشن بتو غیر ناله و آه نشد

بس عاشق خسته هم که آهی بکشد

جان داد و زمردنش کس آگاه نشد