اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۷

گاهیم بعشق و مستی آموخته اند

گاهی نظر از مراد دل دوخته اند

تا کی مس من بکیمیایی نرسد

باری بهزار کوره ام سوخته اند