اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۴

هر چند دلم بوصل فایز نشود

در داغ فراق دوست عاجز نشود

هر چند که سوزمش بغم خامترست

خامیست دلم که پخته هرگز نشود