اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۴

تا کی ستمت بر دل نا شاد رسد

فریاد کنیم و از تو بیداد رسد

بر ناله و فریاد دلم پیک اجل

فریاد رس است گر بفریاد رسد