اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۲

خوش آنکه دمی زمانه یارم باشد

معشوقه چو سرو و در کنارم باشد

بر توسن بخت از آن ز زلف چو کمند

در دست عنان اختیارم باشد