اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۸

شوخی که چو سرو ناز دلکش باشد

چون لاله بداغ او دلم خوش باشد

آتش بدلم در افتد از یاد لبش

بر تشنه حدیث آب آتش باشد