اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۱

گر یار نه آنچنان نماید که بود

کس را گله از یار نباید که بود

گر میکشدت مگو ندارم گنهی

گر دل خود بگرد شاید که بود