اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۴

عشق ار پی زینت و هنر میسوزد « کذا »

عشق آنهمه را بیک نظر میسوزد

عقل آب روان و در پی سبزه باغ

عشق آتش محض خشک و تر میسوزد