اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۲

از کوشش من بمن نوایی نرسد

وز نخل تو ام بر وفایی نرسد

دستی که ز شاخ بخت کوتاه بود

هر چند که بر جهد بجایی نرسد