اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۶

گردر تر و خشک دهر گشتی همه هیچ

ور خار و گلی چو در گذشتی همه هیچ

گر ساده دلی ورت هزاران نقشست

در بحر فنا چو غرقه گشتی همه هیچ