اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۷

فرزند که بی حیا و شرم و ادب است

زان است که بی نسبتیی در نسب است

عقدی که بنسبت نبود نیست مباح

استر که حرامزاده شد زان سبب است