اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۹

ایطالب کعبه گر ترا میل صفاست

دریاب که استطاعت پای رواست

در خانه چه پا شکسته مانی برخیز

کز کعبه بعد ز لنگ ماندن نه رواست