اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۷

هر سجده که میکنی پی خدمت دوست

گاهی که بترتیب کنی لایق اوست

تنها نه که ترتیب بود شرط نماز

هر کار که میکنی به ترتیب نکوست