اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۸

هر تازه خطی که بهر زو با تو یکیست

دیویست بمعنی و بصورت ملکی است

این سبزه خط که خوانیش مهر گیا

فردانگری که این چه خار و خسکی است