اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۳

آنرا که هنر نباشد و پایه بخت

هرگز نشود کسی بزیبایی رخت

از میوه شجر عزیز باشد نه ز برگ

بی میوه چه سود برگ رنگین بدرخت