اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۶

یارب تو شکسته مرا ساز درست

و انجام شکسته کن چو آغاز درست

دوری نبود ز کارگاه کرمت

گر شیشه شکسته یی شود باز درست