اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۹

ای میوه سر درختی باغ بهشت

قد چو نهال تو درین باغ که کشت؟

گردون که بحسن صد هزارش یادست

تا روی تو دید جمله از دست بهشت