اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۳

دنیا به اساس و نعمت و برگ خوش است

عقبی بصلاح و تقوی و ترک خوش است

ناخوش بجهان چرا زیم؟ ترک خوش است

گر عمر بنا خوشی رود مرگ خوش است