اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۷

سامان دل از بی سر و سامانی ماست

آبادی ملک جان ز ویرانی ماست

گر شد دل جمع ما پریشان چه غمست

جمعیت ما هم از پریشانی ماست